കവിത
തളിരില ,പൂങ്കുലയോളം പോരും
മാര്‍ദ്ദവമോഹിത ഗാത്രമെടുത്തോള്‍ ,
തെളിയും ദീപത്തിരിനാളം പോല്‍
അണിമയണിഞ്ഞു വിരാജിച്ചരികെ
കണ്ണിമ ചിമ്മാതിമ്മിണി നേരം
വാലിട്ടെഴുതിയ മിഴിയില്‍ നോക്കെ ,
മുന്തിരിമണിയാണെന്ന് നിനച്ചു
വിസ്മയമുള്ളില്‍ മൊട്ടിട്ടൊത്തിരി
പീലികളപ്പോള്‍ കവിതയൊരുക്കി
പ്രണയത്തിന്‍ മഷി തേച്ചതിനാലെ
ആശയമറിയാനാശ മുളച്ചു ;
ആര്‍ദ്രിതനവഭാവങ്ങളറിഞ്ഞു
അവളെന്നാത്മാവിന്നാഴങ്ങള്‍
തൊട്ടു തലോടിയ ശീതളരാഗം
പൂമഴ പെയ്താലെങ്ങനിരിക്കും
അതിലലിയാത്തവരാരാണ്
സ്മിതമതിലായിര വര്‍ണങ്ങള്‍
പൊട്ടിവിടര്‍ന്നൊളി ചിതറുന്നു
പാവനസ്നേഹമരാളങ്ങള്‍
കൊക്കിലുരുമ്മിപ്പുളയുന്നു
