കവിത
വേദനയില്‍ നിന്ന്
കവിത ജനിക്കുന്നു ,
കവിതയില്‍ നിന്ന്
ആശ്വാസവും ;
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നിത്യവും
പിന്തുടരുമെങ്കിലും
സ്വപ്നാടനമല്ല ജീവിതം
സ്മൃതിയുടെ ഇലച്ചാര്‍ത്തിന്
പുഴുക്കുത്ത് വീഴുമെങ്കിലും ,
തളിരുകള്‍
പിന്നെയും ബാക്കിയാകുന്നു
അകലമാകുന്ന വേനലില്‍
ഹൃത്തടം വിണ്ടുകീറിയെന്നാലും
ചിന്തകളൊടുവില്‍
മഞ്ഞുകണമാകുന്നു
വസന്തത്തിന്‍റെ
അസ്ഥിപഞ്ജരങ്ങള്‍
ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു ;
ഞാന്‍ നോക്കിനില്‍ക്കെ
പെരുമഴയിലവ
മണ്ണടിഞ്ഞെങ്കിലും
പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തുനിന്നു-
പുതുനാമ്പെന്നുമുറങ്ങുമോ?
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ
ഈ പോസ്റ്റ് വായിച്ചവര്‍ക്കും അഭിപ്രായം രേഖപ്പെടുത്തിയവര്‍ക്കും നന്ദി